[174]

ومن كلام له عليه السلام

في معنى طلحة بن عبيدالله [ وقد قاله حين بلغه خروج طلحة والزبير إلى البصرة لقتاله]

قَدْ كُنْتُ وَمَا أُهَدَّدُ بالْحَرْبِ، وَلاَ أُرَهَّبُ بِالضَّرْبِ، وَأَنَا عَلَى مَا قَدْ وَعَدَني رَبِّي مِنَ النَّصْرِ. وَاللهِ مَا اسْتَعْجَلَ مُتَجَرِّداًلِلطَّلَبِ بِدَمِ عُثْمانَ إِلاَّ خَوْفاً مِنْ أَنْ يُطَالَبَ بِدَمِهِ، لاََنَّهُ مَظِنَّتُهُ، وَلَمْ يَكُنْ فِي الْقَومِ أَحْرَصُ عَلَيْهِ مِنْهُ، فَأَرَادَ أَنْ يُغَالِطَ بِمَا أَجْلَبَ فِيهِ لِيَلْتَبِسَالاََْمْرُ وَيَقَعَ الشَّكُّ. وَوَاللهِ مَا صَنَعَ فِي أَمْرِ عُثْمانَ وَاحِدَةً مِنْ ثَلاَثٍ: لَئِنْ كَانَ ابْنُ عَفَّانَ ظَالِماً ـ كَمَا كَانَ يَزْعُمُ ـ لَقَدْ كَانَ يَنْبَغِي لَهُ أَنْ يُوَازِرَقَاتِلِيهِ وَأَنْ يُنَابِذَ نَاصِرِيهِ، وَلَئِنْ كَانَ مَظْلُوماً لَقَدْ كَانَ يَنْبَغِي لَهُ أَنْ يَكُونَ مِنَ المُنَهْنِهِينَعَنْهُ وَالْمُعَذِّرِينَ فِيهِ وَلَئِنْ كَانَ فِي شَكٍّ المُنَهْنِهِينَعَنْهُ وَالْمُعَذِّرِينَ فِيهِ وَلَئِنْ كَانَ فِي شَكٍّ مِنَ الْخَصْلَتَيْنِ، لَقَدْ كَانَ يَنْبَغِي لَهُ أَنْ يَعْتَزِلَهُ وَيَرْكُدَ جَانِباًوَيَدَعَ النَّاسَ مَعَهُ، فَمَا فَعَلَ وَاحِدَةً مِنَ الثَّلاَثِ، وَجَاءَ بِأَمْرٍ لَمْ يُعْرَفْ بَابُهُ، وَلَمْ تَسْلَمْ مَعَاذِيرُهُ.

174

سخنى از آن حضرت(ع)درباره طلحة بن عبيد الله

تاكنون كسى را ياراى آن نبوده كه مرا از جنگ بترساند،يا از ضربت‏شمشير بيم‏دهد. پروردگارم مرا وعده يارى داده و من به وعده پروردگارم اطمينان دارم.به خداسوگند،طلحه چونان شمشيرى از نيام بركشيده در طلب خون عثمان شتاب نكرده،جز آنكه،مى‏ترسد ديگران خون عثمان را از او بطلبند.زيرا او خود به كشتن عثمان‏مظنون است و در ميان خيل كشندگان عثمان هيچ كس آزمندتر از او بدين كار نبود.

حال مى‏خواهد مردم را به غلط اندازد تا امر مشتبه شود و شك در دلها لانه سازد.

به خدا سوگند،درباره عثمان هيچيك از اين سه كار را انجام نداد.اگر فرزند عفان‏ظالم مى‏بود-چنانكه او مى‏پنداشت-شايسته بود كه قاتلانش را يارى دهد و بايارى كنندگانش ستيزه كند.و اگر مظلوم مى‏بود،سزاوار چنان بود،كه در زمره كسانى‏باشد كه شورشگران را از او باز دارد و بيگناهيش را عذرى آورد.و اگر در ترديد بود كه‏او ظالم است‏يا مظلوم،بهتر آن بود كه كنارى مى‏گرفت و به گوشه‏اى مى‏خزيد و مردم را بااو به حال خود مى‏گذارد.طلحه هيچيك از اين سه كار را نكرد،بلكه نغمه‏اى نو سازكرده كه كس راه آن نمى‏شناسد و عذرهايى مى‏آورد كه همه نادرست است.