زیارت شب و روز مبعث
زیارت شب و روز مبعث
سومين زيارت از زيارات مخصوصه حضرت امير مؤمنان عليه السّلام زيارت شب مبعث و روز آن است،يعنى شب بيستوهفتم رجب و روز آنكه در آن سه زيارت وارد است:اوّل:زيارت رجبيّه:الحمد للّه الّذى اشهدنا مشهد اوليائه كه در اعمال ماه رجب گذشت و آن زيارتى است كه در ماه رجب،در هر يك از مشاهد مشرّفه خوانده مىشود،ولى صاحب كتاب«مزار قديم»و شيخ محمّد بن مشهدى آن را نيز از زيارت مخصوصه شب مبعث شمردهاند چون آن زيارت را خواندى،فرمودهاند:بعد از آن دو ركعت نماز زيارت بجا آور،و هرچه خواهى دعا كن. دوم:زيارت السّلام على آب الائمه و معدن النبوه است،كه علاّمه مجلسى آن را زيارت هفتم كتاب«تحفه»قرار داده است.و صاحب كتاب«مزار قديم»گفته است،مختص به شب بيستوهفتم رجب است،چنانكه ما آن را در«هدية الزائر» ذكر كرديم.سوم:زيارتى است كه شيخ مفيد و سيّد و شهيد نقل كردهاند،به اين صورت كه چون در شب مبعث يا روز آن،خواستى امير مؤمنان عليه السّلام را زيارت كنى،بر در بارگاه شريفش مقابل قبر آن حضرت بايست و بگو:
أَشْهَدُ أَنْ لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ وَحْدَهُ لا شَرِيكَ لَهُ وَ أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّدا عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ وَ أَنَّ عَلِيَّ بْنَ أَبِي طَالِبٍ أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ عَبْدُ اللَّهِ وَ أَخُو رَسُولِهِ وَ أَنَّ الْأَئِمَّةَ الطَّاهِرِينَ مِنْ وُلْدِهِ حُجَجُ اللَّهِ عَلَى خَلْقِهِ.
شهادت مىدهم كه معبودى جز خدا نيست،يگانه است و شريكى ندارد،و شهادت مىدهم كه محمّد بنده و فرستاده اوست،و على بن ابيطالب امير مؤمنان بنده خدا،و برادر رسول اوست،و امامان پاك از فرزندانش حجّتهاى خدا بر خلق اويند.
پس وارد شو،و نزديك قبر آن حضرت بايست،به طورى كه رويت به جانب قبر،و پشت به قبله باشى،آنگاه صد مرتبه اللّه اكبر بگو و بخوان:
السَّلامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ آدَمَ خَلِيفَةِ اللَّهِ السَّلامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ نُوحٍ صَفْوَةِ اللَّهِ السَّلامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ إِبْرَاهِيمَ خَلِيلِ اللَّهِ السَّلامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ مُوسَى كَلِيمِ اللَّهِ السَّلامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ عِيسَى رُوحِ اللَّهِ السَّلامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ مُحَمَّدٍ سَيِّدِ رُسُلِ اللَّهِ السَّلامُ عَلَيْكَ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ السَّلامُ عَلَيْكَ يَا إِمَامَ الْمُتَّقِينَ السَّلامُ عَلَيْكَ يَا سَيِّدَ الْوَصِيِّينَ السَّلامُ عَلَيْكَ يَا وَصِيَّ رَسُولِ رَبِّ الْعَالَمِينَ السَّلامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ عِلْمِ الْأَوَّلِينَ وَ الْآخِرِينَ السَّلامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا النَّبَأُ الْعَظِيمُ السَّلامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الصِّرَاطُ الْمُسْتَقِيمُ ،
سلام بر تو اى وارث آدم جانشين خدا،سلام بر تو اى وارث نوح برگزيده خدا،سلام بر تو اى وارث ابراهيم دوست خدا، سلام بر تو اى وارث موسى همسخن خدا،سلام بر تو اى وارث عيسى روح خدا، سلام بر تو اى وارث محمّد سرور رسولان خدا،سلام بر تو اى امير مؤمنان سلام بر تو اى پيشواى پرهيزگاران،سلام بر تو اى سرور جانشينان،سلام بر تو اى جانشين رسول پروردگار جهانيان،سلام بر تو اى وارث دانش پيشينيان، سلام بر تو اى خبر بزرگ سلام بر تو اى راه راست،
السَّلامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الْمُهَذَّبُ الْكَرِيمُ السَّلامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الْوَصِيُّ التَّقِيُّ السَّلامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الرَّضِيُّ الزَّكِيُّ السَّلامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الْبَدْرُ الْمُضِيءُ السَّلامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الصِّدِّيقُ الْأَكْبَرُ السَّلامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الْفَارُوقُ الْأَعْظَمُ السَّلامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا السِّرَاجُ الْمُنِيرُ السَّلامُ عَلَيْكَ يَا إِمَامَ الْهُدَى السَّلامُ عَلَيْكَ يَا عَلَمَ التُّقَى السَّلامُ عَلَيْكَ يَا حُجَّةَ اللَّهِ الْكُبْرَى السَّلامُ عَلَيْكَ يَا خَاصَّةَ اللَّهِ وَ خَالِصَتَهُ وَ أَمِينَ اللَّهِ وَ صَفْوَتَهُ وَ بَابَ اللَّهِ وَ حُجَّتَهُ وَ مَعْدِنَ حُكْمِ اللَّهِ وَ سِرِّهِ وَ عَيْبَةَ عِلْمِ اللَّهِ وَ خَازِنَهُ وَ سَفِيرَ اللَّهِ فِي خَلْقِهِ أَشْهَدُ أَنَّكَ أَقَمْتَ الصَّلاةَ وَ آتَيْتَ الزَّكَاةَ وَ أَمَرْتَ بِالْمَعْرُوفِ وَ نَهَيْتَ عَنِ الْمُنْكَرِ،
سلام بر تو اى پيراسته بزرگوار،سلام بر تو اى جانشين پرهيزگار،سلام بر تو اى پسنديده پاك،سلام بر تو اى ماه نوربخش،سلام بر تو اى بزرگترين صدّيق،سلام بر تو اى بزرگترين جداكننده حق و باطل،سلام بر تو اى چراغ نورافشان،سلام بر تو اى امام هدايت،سلام بر تو اى پرچم پرهيزگارى،سلام بر تو اى حجّت بزرگتر خدا، سلام بر تو اى بنده خاص و خالص حق،و امين و برگزيده خدا و درگاه خدا،و معدن حكم خدا،و راز و گنجينه علم و خزانهدار و سفير خدا در ميان بندگان،شهادت مىدهم كه تو نماز را بپا داشتى،و زكات را پرداختى،و امير به معروف و نهي از منكر كردى،
وَ اتَّبَعْتَ الرَّسُولَ وَ تَلَوْتَ الْكِتَابَ حَقَّ تِلاوَتِهِ وَ بَلَّغْتَ عَنِ اللَّهِ وَ وَفَيْتَ بِعَهْدِ اللَّهِ وَ تَمَّتْ بِكَ كَلِمَاتُ اللَّهِ وَ جَاهَدْتَ فِي اللَّهِ حَقَّ جِهَادِهِ وَ نَصَحْتَ لِلَّهِ وَ لِرَسُولِهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ جُدْتَ بِنَفْسِكَ صَابِرا مُحْتَسِبا مُجَاهِدا عَنْ دِينِ اللَّهِ مُوَقِّيا لِرَسُولِ اللَّهِ طَالِبا مَا عِنْدَ اللَّهِ رَاغِبا فِيمَا وَعَدَ اللَّهُ وَ مَضَيْتَ لِلَّذِي كُنْتَ عَلَيْهِ شَهِيدا وَ شَاهِدا وَ مَشْهُودا فَجَزَاكَ اللَّهُ عَنْ رَسُولِهِ وَ عَنِ الْإِسْلامِ وَ أَهْلِهِ مِنْ صِدِّيقٍ أَفْضَلَ الْجَزَاءِ أَشْهَدُ أَنَّكَ كُنْتَ أَوَّلَ الْقَوْمِ إِسْلاما وَ أَخْلَصَهُمْ إِيمَانا وَ أَشَدَّهُمْ يَقِينا وَ أَخْوَفَهُمْ لِلَّهِ وَ أَعْظَمَهُمْ عَنَاءً وَ أَحْوَطَهُمْ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ أَفْضَلَهُمْ مَنَاقِبَ وَ أَكْثَرَهُمْ سَوَابِقَ وَ أَرْفَعَهُمْ دَرَجَةً،
و قرآن را تلاوت نموده آنگونه كه شايسته تلاوت است،و از جانب خدا دين را به مردم رساندى،و به پيمان خدا وفا كردى،و كلمات خدا به وسيله تو كامل شد،و در راه خدا جهاد كردى جهادى شايسته،و براى خدا و رسولش (درود خدا بر او و خاندانش باد)خيرخواهى نمودى،و به جانبازى برخاستى،با صبر و براى خدا،درحالىكه دفاع كننده بودى از دين خدا،و حفظ كننده جان رسول خدا،خواهان آنچه نزد خداست،مشتاق به آنچه خدا وعده داد،و از جهاد رفتى بر روشنى كه بر آن بودى،حاضر و گواه و گواهى شده،خدا پاداش دهد از جانب پيامبرش،و از سوى اسلام و اهلش از چنين صدّيقى!برترين پاداشها،شهادت مىدهم تو اولين فرد ملّت بودى در اسلام،و خالصترينشان در ايمان،و شديدترينشان در يقين،و ترسندهترينشان از خدا،و بزرگترينشان در قبول زحمت،و با احيتاطترينشان نسبت به رسول خدا (درود خدا بر او و خاندانش باد)،و برترينشان در فضائل،و زيادترينشان در سوابق،و بلندترينشان در درجه،
وَ أَشْرَفَهُمْ مَنْزِلَةً وَ أَكْرَمَهُمْ عَلَيْهِ فَقَوِيتَ [قَوِيتَ] حِينَ وَهَنُوا وَ لَزِمْتَ مِنْهَاجَ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ أَشْهَدُ أَنَّكَ كُنْتَ خَلِيفَتَهُ حَقّا لَمْ تُنَازَعْ بِرَغْمِ الْمُنَافِقِينَ وَ غَيْظِ الْكَافِرِينَ وَ ضِغْنِ الْفَاسِقِينَ وَ قُمْتَ بِالْأَمْرِ حِينَ فَشِلُوا وَ نَطَقْتَ حِينَ تَتَعْتَعُوا وَ مَضَيْتَ بِنُورِ اللَّهِ إِذْ وَقَفُوا فَمَنِ اتَّبَعَكَ فَقَدِ اهْتَدَى [هُدِيَ] كُنْتَ أَوَّلَهُمْ كَلاما وَ أَشَدَّهُمْ خِصَاما وَ أَصْوَبَهُمْ مَنْطِقا وَ أَسَدَّهُمْ رَأْيا وَ أَشْجَعَهُمْ قَلْبا وَ أَكْثَرَهُمْ يَقِينا وَ أَحْسَنَهُمْ عَمَلا ،
و شريفترينشان در منزلت،و بزرگوارترينشان در پيشگاه او،پس نيرومند بودى هنگامىكه مردم سست بودند،و لمازم بودى راه رسول خدا(درود خدا بر او و خاندانش باد)را،و شهادت مىدهم كه تو جانشين پيامبر بودى،جانشينى بر حق،در اين امر به رغم خواهش منافقان و خشم كافران،و كينه فاسقان،و تو را كشمكشى نبود،به كار حكومت قيام كردى،هنگامىكه آنها كاهلى كردند و نطق كردى،زمانى كه آنان از سخن گفتن دم زدند،به نور خدا پيش رفتى،آن زمان كه آنها توقّف كردند،پس هركه تو را پيروى كرد راه يافت،تو اول آنان بودى در سخن گفتن،و سختترينشان در دفاع،و درستترينشان در گفتار،و استوارترينشان در رأى،و شجاعترينشان در قلب، و زيادترينشان در يقين،و نيكوترينشان در عمل،
وَ أَعْرَفَهُمْ بِالْأُمُورِ كُنْتَ لِلْمُؤْمِنِينَ أَبا رَحِيما إِذْ صَارُوا عَلَيْكَ عِيَالا فَحَمَلْتَ أَثْقَالَ مَا عَنْهُ ضَعُفُوا وَ حَفِظْتَ مَا أَضَاعُوا وَ رَعَيْتَ مَا أَهْمَلُوا وَ شَمَّرْتَ إِذْ جَبَنُوا وَ عَلَوْتَ إِذْ هَلِعُوا وَ صَبَرْتَ إِذْ جَزِعُوا كُنْتَ عَلَى الْكَافِرِينَ عَذَابا صَبّا وَ غِلْظَةً وَ غَيْظا وَ لِلْمُؤْمِنِينَ غَيْثا وَ خِصْبا وَ عِلْما لَمْ تُفْلَلْ حُجَّتُكَ وَ لَمْ يَزِغْ قَلْبُكَ وَ لَمْ تَضْعُفْ بَصِيرَتُكَ وَ لَمْ تَجْبُنْ نَفْسُكَ كُنْتَ كَالْجَبَلِ لا تُحَرِّكُهُ الْعَوَاصِفُ وَ لا تُزِيلُهُ الْقَوَاصِفُ كُنْتَ كَمَا قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ قَوِيّا فِي بَدَنِكَ مُتَوَاضِعا فِي نَفْسِكَ عَظِيما عِنْدَ اللَّهِ كَبِيرا فِي الْأَرْضِ جَلِيلا فِي السَّمَاءِ،
و آگاهترينشان به امور،براى اهل ايمان پدرى مهربان بودى، زمانىكه تدبير امورشان به دست تو افتاد پس تو به دوش كشيدى،آنچه آنان از آن ناتوان شدند،و حفظ كردى آنچه را آنها ضايع نمودند،و رعايت كردى آنچه را آنها فرو گذاردند،و دامن همّت به كمر زدى زمانى كه ترسيدند،و برتر شدى وقتى آزمند شدند،و صبر كردى آنگاه كه صبر نكردند،بر كافران عذابى ريزان بودى و شديد،و خشمگين،و براى مومنان باران رحمت و نعمت فراوان و دانش بىپايان بودى،دليلت كند نشد،دلت منحرف نگشت،بصيرتت به ناتوانى ننشست،وجودت نترسيد،مانند كوه بودى كه تندبادها حركتش ندهد،و شكنندهها از جا برش ندارد،آنچنان بودى كه رسول خدا(درود خدا بر او و خاندانش باد)فرمود:قوى در بدن،فروتن پيش خود،عظيم نزد خدا،بزرگ در زمين، با عظمت در آسمان،
لَمْ يَكُنْ لِأَحَدٍ فِيكَ مَهْمَزٌ وَ لا لِقَائِلٍ فِيكَ مَغْمَزٌ وَ لا لِخَلْقٍ فِيكَ مَطْمَعٌ وَ لا لِأَحَدٍ عِنْدَكَ هَوَادَةٌ يُوجَدُ الضَّعِيفُ الذَّلِيلُ عِنْدَكَ قَوِيّا عَزِيزا حَتَّى تَأْخُذَ لَهُ بِحَقِّهِ وَ الْقَوِيُّ الْعَزِيزُ عِنْدَكَ ضَعِيفا [ذَلِيلا] حَتَّى تَأْخُذَ مِنْهُ الْحَقَّ الْقَرِيبُ وَ الْبَعِيدُ عِنْدَكَ فِي ذَلِكَ سَوَاءٌ شَأْنُكَ الْحَقُّ وَ الصِّدْقُ وَ الرِّفْقُ وَ قَوْلُكَ حُكْمٌ وَ حَتْمٌ وَ أَمْرُكَ حِلْمٌ وَ عَزْمٌ وَ رَأْيُكَ عِلْمٌ وَ حَزْمٌ [وَ جَزْمٌ] اعْتَدَلَ بِكَ الدِّينُ وَ سَهُلَ بِكَ الْعَسِيرُ وَ أُطْفِئَتْ بِكَ النِّيرَانُ وَ قَوِيَ بِكَ الْإِيمَانُ وَ ثَبَتَ بِكَ الْإِسْلامُ وَ هَدَّتْ مُصِيبَتُكَ الْأَنَامَ فَإِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ لَعَنَ اللَّهُ مَنْ قَتَلَكَ ،
براى احدى درباره تو جاى طعنهزدن نبود،و براى گويندهاى در حقت زمينه عيبجويى وجود نداشت،و براى خلق نسبت به تو براى خواستههاى باطلشان جاى طمعى،و نه كسى را پيش تو توّقع نرمشى،ناتوان و خوار نزد تو،نيرومند و عزيز به حساب مىآيد، تا حقّش را به نفع او بگيرى،و نيرومند و عزيز پيش تو،ناتوان و خوار شمرده مىشد تا حق را از چنگ او درآورى نزديك و دور نزد تو در اين زمينه برابرند،كار تو حق و درستى و خوشرفتارى است،و گفتهات حكم و حتم،و دستورت بردبارى و تصميم،و رأيت دانش و تدبير،دين به تو اعتدال يافت،و سختى به تو آسان شد،و آتشها به وسيله تو خاموش گشت،و ايمان به جناب تو نيرومندى يافت،و اسلام به تو پايدار شد،و مصيبتت مردم را درهم شكست،پس ما از آن خداييم و به سوى او باز مىگرديم،خدا لعنت كند كس كه تو را كشت،
وَ لَعَنَ اللَّهُ مَنْ خَالَفَكَ وَ لَعَنَ اللَّهُ مَنِ افْتَرَى عَلَيْكَ وَ لَعَنَ اللَّهُ مَنْ ظَلَمَكَ وَ غَصَبَكَ حَقَّكَ وَ لَعَنَ اللَّهُ مَنْ بَلَغَهُ ذَلِكَ فَرَضِيَ بِهِ إِنَّا إِلَى اللَّهِ مِنْهُمْ بُرَآءُ لَعَنَ اللَّهُ أُمَّةً خَالَفَتْكَ وَ جَحَدَتْ وِلايَتَكَ وَ تَظَاهَرَتْ عَلَيْكَ وَ قَتَلَتْكَ وَ حَادَتْ عَنْكَ وَ خَذَلَتْكَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي جَعَلَ النَّارَ مَثْوَاهُمْ وَ بِئْسَ الْوِرْدُ الْمَوْرُودُ أَشْهَدُ لَكَ يَا وَلِيَّ اللَّهِ وَ وَلِيَّ رَسُولِهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ بِالْبَلاغِ وَ الْأَدَاءِ [وَ النَّصِيحَةِ] وَ أَشْهَدُ أَنَّكَ حَبِيبُ [جَنْبُ] اللَّهِ وَ بَابُهُ وَ أَنَّكَ جَنْبُ [حَبِيبُ] اللَّهِ وَ وَجْهُهُ الَّذِي مِنْهُ يُؤْتَى وَ أَنَّكَ سَبِيلُ اللَّهِ وَ أَنَّكَ عَبْدُ اللَّهِ وَ أَخُو رَسُولِهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ أَتَيْتُكَ زَائِرا لِعَظِيمِ حَالِكَ وَ مَنْزِلَتِكَ عِنْدَ اللَّهِ وَ عِنْدَ رَسُولِهِ مُتَقَرِّبا إِلَى اللَّهِ بِزِيَارَتِكَ رَاغِبا إِلَيْكَ فِي الشَّفَاعَةِ،
و آنكه با تو مخالفت ورزيد،و آنكه به تو دروغ بست،و آنكه بر تو ستم روا داشت، و حقّت را غصب كرد،و خدا لعنت كند كسى را كه اين خبر به او رسيد و به آن خشنود شد،ما با توجّه به خدا از ايشان بيزاريم،خدا لعنت كند ملّتى را كه با تو مخالفت ورزيدند،و ولايتت را انكار نمودند،و بر عليه تو به هم كمك رساندند و تو را كشتند،و از تو منحرف شده، و از يارىات دريغ كردند،خدا را سپاس كه آتش را جايگاه آنان قرار داد،و چه جايگاهى است براى واردشدگان، برايت شهادت مىدهم اى ولىّ خدا،و ولىّ رسولش(درود خدا بر او و خاندانش باد)به رساندن پيام حق، و اداى وظيفه،و شهادت مىدهم كه تو حبيب و درگاه و همراه خدايى،و سويهاى هستى كه از آن به جانب خدا مىآيند،و تويى راه خدا،و تويى بنده خدا،و برادر رسول خدا(درود خدا بر او و خاندانش باد) به نزدت آمدهام،يارت كننده به خاطر بزرگ بودن حال و منزلتت نزد خدا،و رسولش،و به زيارتت به سوى خدا تقرّب مىجويم مشتاق به سوى توام،در شفاعت،
أَبْتَغِي بِشَفَاعَتِكَ خَلاصَ نَفْسِي مُتَعَوِّذا بِكَ مِنَ النَّارِ هَارِبا مِنْ ذُنُوبِيَ الَّتِي احْتَطَبْتُهَا عَلَى ظَهْرِي فَزِعا إِلَيْكَ رَجَاءَ رَحْمَةِ رَبِّي أَتَيْتُكَ أَسْتَشْفِعُ بِكَ يَا مَوْلايَ إِلَى اللَّهِ وَ أَتَقَرَّبُ بِكَ إِلَيْهِ لِيَقْضِيَ بِكَ حَوَائِجِي فَاشْفَعْ لِي يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ إِلَى اللَّهِ فَإِنِّي عَبْدُ اللَّهِ وَ مَوْلاكَ وَ زَائِرُكَ وَ لَكَ عِنْدَ اللَّهِ الْمَقَامُ الْمَعْلُومُ وَ الْجَاهُ الْعَظِيمُ وَ الشَّأْنُ الْكَبِيرُ وَ الشَّفَاعَةُ الْمَقْبُولَةُ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ صَلِّ عَلَى عَبْدِكَ وَ أَمِينِكَ الْأَوْفَى وَ عُرْوَتِكَ الْوُثْقَى وَ يَدِكَ الْعُلْيَا وَ كَلِمَتِكَ الْحُسْنَى وَ حُجَّتِكَ عَلَى الْوَرَى وَ صِدِّيقِكَ الْأَكْبَرِ سَيِّدِ الْأَوْصِيَاءِ وَ رُكْنِ الْأَوْلِيَاءِ وَ عِمَادِ الْأَصْفِيَاءِ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ وَ يَعْسُوبِ الْمُتَّقِينَ وَ قُدْوَةِ الصِّدِّيقِينَ وَ إِمَامِ الصَّالِحِينَ،
به شفاعتت رهايى خويش را مىطلبم،از آتش به تو پناهندهام از گناهانم كه بر پشت خود بار كردهام گريزانم،هراسان به سوى توام،درحالىكه اميد به رحمت پروردگار دارم،به سوى تو آمدهام،تو را به جانب خدا به شفاعت مىگيرم اى مولايم.تقرّب مىجويم به وسيله تو به خدا،تا به عنايت تو حاجاتم برآورده شود،اى امير مؤمنان مرا به درگاه خدا شفاعت كن،من بنده خدا،و دوست و زائر تو هستم،براى تو نزد خدا مقام معلوم و منزلت و مقام بزرگ و شفاعت پذيرفته است.خدايا بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست و درود فرست بر بنده و امين وفادارت،و دستآويز محكم و دوست برترت،و كلمه نيكوتر و حجّت بر بندگانت و صدّيق اكبر و سرور جانشينان و پايه اوليا و تكيهگاه برگزيدگان،امير مومنان در پيش پرهيزگاران،و مقتداى صدّيقان،و پيشواى شايستگان،
الْمَعْصُومِ مِنَ الزَّلَلِ وَ الْمَفْطُومِ مِنَ الْخَلَلِ وَ الْمُهَذَّبِ مِنَ الْعَيْبِ وَ الْمُطَهَّرِ مِنَ الرَّيْبِ أَخِي نَبِيِّكَ وَ وَصِيِّ رَسُولِكَ وَ الْبَائِتِ عَلَى فِرَاشِهِ وَ الْمُوَاسِي لَهُ بِنَفْسِهِ وَ كَاشِفِ الْكَرْبِ عَنْ وَجْهِهِ الَّذِي جَعَلْتَهُ سَيْفا لِنُبُوَّتِهِ وَ مُعْجِزا لِرِسَالَتِهِ وَ دِلالَةً وَاضِحَةً لِحُجَّتِهِ وَ حَامِلا لِرَايَتِهِ وَ وِقَايَةً لِمُهْجَتِهِ وَ هَادِيا لِأُمَّتِهِ وَ يَدا لِبَأْسِهِ وَ تَاجا لِرَأْسِهِ وَ بَابا لِنَصْرِهِ وَ مِفْتَاحا لِظَفَرِهِ حَتَّى هَزَمَ جُنُودَ الشِّرْكِ بِأَيْدِكَ وَ أَبَادَ عَسَاكِرَ الْكُفْرِ بِأَمْرِكَ وَ بَذَلَ نَفْسَهُ فِي مَرْضَاتِكَ وَ مَرْضَاةِ رَسُولِكَ وَ جَعَلَهَا وَقْفا عَلَى طَاعَتِهِ وَ مِجَنّا دُونَ نَكْبَتِهِ حَتَّى فَاضَتْ نَفْسُهُ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ فِي كَفِّهِ وَ اسْتَلَبَ بَرْدَهَا،
آن معصوم از لغزشها،و بريده از نقايص،و پيراسته از عيب،و پاك از شك،برادر پيامبرت،و جانشين رسولت،و خوابيده بر بسترش،و كمكدهنده به پيامبر با جانش،و برطرف كننده اندوه از چهرهاش،آنكه او را قرار دادى شميشيرى براى نبوّتش و معجزهاى براى رسالتش و دلالتى روشن براى حجّتش،و حملكننده پرچمش،و نگهدارنده جانش،و راهنمايى امّتش،و قدت براى نبردش،و تاجى بر سرش و درگاهى براى يارىاش و كليدى براى پيروزىاش،تا سپاهيان شرك را با يارىات شكست داد،و اردوهاى كفر را به دستورت نابود ساخت و جانش را در راه خشنودى تو و رسولت بخشيد، و آن را وقف بر اطاعت او،و سپرى در برابر گرفتاريهاى پيامبر قرار داد،تا جان پيامبر(درود خدا بر او و خاندانش باد)در ميان مشت او برآمد،و از خنكى آن را در ربود،
وَ مَسَحَهُ عَلَى وَجْهِهِ وَ أَعَانَتْهُ مَلائِكَتُكَ عَلَى غُسْلِهِ وَ تَجْهِيزِهِ وَ صَلَّى عَلَيْهِ وَ وَارَى شَخْصَهُ وَ قَضَى دَيْنَهُ وَ أَنْجَزَ وَعْدَهُ وَ لَزِمَ عَهْدَهُ وَ احْتَذَى مِثَالَهُ وَ حَفِظَ وَصِيَّتَهُ وَ حِينَ وَجَدَ أَنْصَارا نَهَضَ مُسْتَقِلا بِأَعْبَاءِ الْخِلافَةِ مُضْطَلِعا بِأَثْقَالِ الْإِمَامَةِ فَنَصَبَ رَايَةَ الْهُدَى فِي عِبَادِكَ وَ نَشَرَ ثَوْبَ الْأَمْنِ فِي بِلادِكَ وَ بَسَطَ الْعَدْلَ فِي بَرِيَّتِكَ وَ حَكَمَ بِكِتَابِكَ فِي خَلِيقَتِكَ وَ أَقَامَ الْحُدُودَ وَ قَمَعَ الْجُحُودَ وَ قَوَّمَ الزَّيْغَ وَ سَكَّنَ الْغَمْرَةَ وَ أَبَادَ الْفَتْرَةَ وَ سَدَّ الْفُرْجَةَ وَ قَتَلَ النَّاكِثَةَ وَ الْقَاسِطَةَ وَ الْمَارِقَةَ وَ لَمْ يَزَلْ عَلَى مِنْهَاجِ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ
و بر چهره خود كشيد،و فرشتگان او را بر غسل و تجهيز رسول خدا كمك كردند،آن حضرت بر پيامبر نماز خواند،و جنازهاش را در خاك گذاشت،و قرض او را ادا كرد،و به وعدهاش وفا نمود،و ملازم پيمانش شد،و پا جاى پايش نهاد،و وصيّتش را حفظ كرد،و زمانى كه ياورانى براى خود يافت،خود به كارهاى سنگين خلافت قيام كرد،درحالىكه با قدرت تمام بارهاى گران امامت را به دوش كشيد،پس پرچم هدايت را در ميان بندگانت برافراشت،و جامه امنيّت را در كشورهايت گشود،و عدالت را در ميان مخلوقاتت گستراند،در بين مردم به قرآنت حكومت كرد،و مقررّاتت را بر پا نمود،و انكار را مقهور و خوار كرد،كجى را راست نمود،و فتنه را آرام ساخت،و سستى را به نابودى كشيد،و شكاف اجتماعى را بست،و پيمانشكنان و ستمكاران و خارجشدگان از دين را كشت،و همواره زندگى كرد بر راه و روش رسول خدا(درود خدا ب راو و خاندانش باد)
وَ وَتِيرَتِهِ وَ لُطْفِ شَاكِلَتِهِ وَ جَمَالِ سِيرَتِهِ مُقْتَدِيا بِسُنَّتِهِ مُتَعَلِّقا بِهِمَّتِهِ مُبَاشِرا لِطَرِيقَتِهِ وَ أَمْثِلَتُهُ نَصْبُ عَيْنَيْهِ يَحْمِلُ عِبَادَكَ عَلَيْهَا وَ يَدْعُوهُمْ إِلَيْهَا إِلَى أَنْ خُضِبَتْ شَيْبَتُهُ مِنْ دَمِ رَأْسِهِ اللَّهُمَّ فَكَمَا لَمْ يُؤْثِرْ فِي طَاعَتِكَ شَكّا عَلَى يَقِينٍ وَ لَمْ يُشْرِكْ بِكَ طَرْفَةَ عَيْنٍ صَلِّ عَلَيْهِ صَلاةً زَاكِيَةً نَامِيَةً يَلْحَقُ بِهَا دَرَجَةَ النُّبُوَّةِ فِي جَنَّتِكَ وَ بَلِّغْهُ مِنَّا تَحِيَّةً وَ سَلاما وَ آتِنَا مِنْ لَدُنْكَ فِي مُوَالاتِهِ فَضْلا وَ إِحْسَانا وَ مَغْفِرَةً وَ رِضْوَانا إِنَّكَ ذُو الْفَضْلِ الْجَسِيمِ بِرَحْمَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ.
و طريق او،و نرمى خوى او،و زيبايى روش او،درحالىكه به روشش اقتدا كرد،و به عزّتش آويخت،و عهدهدار طريق او شد،و نمونههاى عالى كارهاى حضرتش را نصب العين خود قرار داد.بندگانت را به آن كارها وادار مىكرد،و به آن امور دعوت مىنمود،تا وقتى كه محاسنش به خون سرش رنگين شد.خدايا همچنانكه او در طاعت تو شك را بر يقين ترجيح نداد،و به اندازه چشم برهمزدنى بر تو شرك نياورد،بر او درود فرست درودى پاكيزه،روينده كه به وسيله آن در بهشت به درجه نبوت برسد،و از جانب ما به او درود و سلام برسان،و عنايت كن به ما از جانبت خود،در دوستىاش فضل و احسان و مغفرت و خشنودى را،كه تو دارنده فضل تنومندى،به مهربانىات اى مهربانترين مهربانان.
سپس ضريح را ببوس،و طرف راست صورت خود را بر آن بگذار و پس از آنجانب چپ را،آنگاه به سوى قبله برگرد، و نماز زيارت بجاى آر،و پس از نماز هرچه خواهى دعا كن،و بعد از گفتن تسبيح حضرت فاطمه زهرا عليها السلام بگو:
اللَّهُمَّ إِنَّكَ بَشَّرْتَنِي عَلَى لِسَانِ نَبِيِّكَ وَ رَسُولِكَ مُحَمَّدٍ صَلَوَاتُكَ عَلَيْهِ وَ آلِهِ فَقُلْتَ وَ بَشِّرِ الَّذِينَ آمَنُوا أَنَّ لَهُمْ قَدَمَ صِدْقٍ عِنْدَ رَبِّهِمْ اللَّهُمَّ وَ إِنِّي مُؤْمِنٌ بِجَمِيعِ أَنْبِيَائِكَ وَ رُسُلِكَ صَلَوَاتُكَ عَلَيْهِمْ فَلا تَقِفْنِي بَعْدَ مَعْرِفَتِهِمْ مَوْقِفا تَفْضَحُنِي فِيهِ عَلَى رُءُوسِ الْأَشْهَادِ بَلْ قِفْنِي مَعَهُمْ وَ تَوَفَّنِي عَلَى التَّصْدِيقِ بِهِمْ اللَّهُمَّ وَ أَنْتَ خَصَصْتَهُمْ بِكَرَامَتِكَ وَ أَمَرْتَنِي بِاتِّبَاعِهِمْ اللَّهُمَّ وَ إِنِّي عَبْدُكَ وَ زَائِرُكَ مُتَقَرِّبا إِلَيْكَ بِزِيَارَةِ أَخِي رَسُولِكَ وَ عَلَى كُلِّ مَأْتِيٍّ وَ مَزُورٍ حَقٌّ لِمَنْ أَتَاهُ وَ زَارَهُ وَ أَنْتَ خَيْرُ مَأْتِيٍّ وَ أَكْرَمُ مَزُورٍ فَأَسْأَلُكَ يَا اللَّهُ يَا رَحْمَانُ يَا رَحِيمُ يَا جَوَادُ يَا مَاجِدُ يَا أَحَدُ يَا صَمَدُ يَا مَنْ لَمْ يَلِدْ وَ لَمْ يُولَدْ وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُوا أَحَدٌ وَ لَمْ يَتَّخِذْ صَاحِبَةً وَ لا وَلَدا أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ،
خدايا تو بر زبان پيامبر و رسولت محمّد(درود تو بر او و خاندانش)به من بشارت دادى و فرمودى:«و بشارت ده كسانى را كه ايمان آوردند،كه براى آنان است نزد پروردگارشان قدم راستى.خداى من به همه پيامبران و رسولانت (درود تو بر ايشان)مؤمنم،پس از معرفت به آنان در موقعيتى قرارم مده كه در بر مردم رسوايم سازى،بلكه مرا با آنان قرار ده،و با تصديق به آنان بميران.خدايا تو آنان را مخصوص به كرامتت گرداندى،و مرا به پيروى از ايشان فرمان دادى.خدايا من بنده و زائر توام،و به تو تقرّب مىجويم با زيارت برادر رسولت،و بر هر آمدهاى و زيارت شدهاى،براى كسىكه به نزد او آمده و زيارت كرده حقىّ است،و تو بهترين ديدار شده،و بزرگوارترين زيارت شدهاى،پس از تو درخواست مىكنم اى خدا،اى مهربان،اى بخشنده،اى جواد،اى بزرگوار،اى يكتا، اى بىنياز،اى كسىكه نزاده و زائيده نشده،واحدى همتايش نبوده،و همسر و فرزندى برنگرفته،اينكه بر محمّد و خاندان محمّد درود فرستى،
وَ أَنْ تَجْعَلَ تُحْفَتَكَ إِيَّايَ مِنْ زِيَارَتِي أَخَا رَسُولِكَ فَكَاكَ رَقَبَتِي مِنَ النَّارِ وَ أَنْ تَجْعَلَنِي مِمَّنْ يُسَارِعُ فِي الْخَيْرَاتِ وَ يَدْعُوكَ رَغَبا وَ رَهَبا وَ تَجْعَلَنِي لَكَ مِنَ الْخَاشِعِينَ اللَّهُمَّ إِنَّكَ مَنَنْتَ عَلَيَّ بِزِيَارَةِ مَوْلايَ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ وَ وِلايَتِهِ وَ مَعْرِفَتِهِ فَاجْعَلْنِي مِمَّنْ يَنْصُرُهُ وَ يَنْتَصِرُ بِهِ وَ مُنَّ عَلَيَّ بِنَصْرِكَ لِدِينِكَ اللَّهُمَّ وَ اجْعَلْنِي مِنْ شِيعَتِهِ وَ تَوَفَّنِي عَلَى دِينِهِ اللَّهُمَّ أَوْجِبْ لِي مِنَ الرَّحْمَةِ وَ الرِّضْوَانِ وَ الْمَغْفِرَةِ وَ الْإِحْسَانِ وَ الرِّزْقِ الْوَاسِعِ الْحَلالِ الطَّيِّبِ مَا أَنْتَ أَهْلُهُ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ .
و قرار دهى تحفهات را برايم در زيارتم نسبت به رسولت رهايى از آتش دوزخ، و قرارم دهى از آنانكه به سوى خيرات مىشتابند،و تو را با اميد و بيم مىخوانند،و از خشوعكنندگان براى خود مقرّرم دارى.خدايا بر من منّت نهادى به زيارت مولايم على بن ابيطالب و به ولايت و معرفتش،پس قرارم ده از كسانىكه او را يارى مىكنند،و از او يارى مىستانند،و بر من منّت بنه به يارىات براى دين.خدايا مرا از شيعيانش قرار ده و بر دينش بميران.خدايا براى من واجب گردان،از رحمت و خشنودى و مغفرت و احسان و روزى وسيع حلال پاكيزه،آنچنانكه تو شايسته آنى،اى مهربانترين مهربانان،و سپاس خداى را پروردگار جهانيان.
مؤلف گويد:در روايت معتبر آمده حضرت خضر عليه السّلام روز شهادت امير مؤمنان عليه السّلام گريهكنان و استرجاع انّا للّه و انّا اليه راجعون گويان به شتاب آمد،و بر در حانه آن حضرت ايستاد،پس گفت:
رَحِمَكَ اللَّهُ يَا أَبَا الْحَسَنِ كُنْتَ أَوَّلَ الْقَوْمِ إِسْلاما وَ أَخْلَصَهُمْ إِيمَانا وَ أَشَدَّهُمْ يَقِينا وَ أَخْوَفَهُمْ لِلَّهِ
خدا رحمت كند اى ابو الحسن،تو اولين نفر ملّت در گرويدن به اسلام،و خالصترينشان در ايمان،و سختترينشان در يقين و ترسندهترينشان از خدا بودى
و بسيارى از فضائل آن حضرت را نزديك به اين عباراتى كه در همين زيارت است برشمرد پس اگر در اين روز يعنى روز شهادت هم خوانده شود مناسب است،و اصل آن كلمات را كه به منزله زيارت روز شهادت است در كتاب هديه ذكر كردهايم،هركه خواهد به آن كتاب مراجعه كند.بدانكه ما پيش از اين در ضمن اعمال شب مبعث كلامى از سفرنامه ابن بطوطه نقل كرديم كه به اين روضه شريفه«صلوات الله على مشرفها»متعلّق بود،شايسته است به آنجا رجوع شود.