در اتحاد حضرت امیرالمومنین(ع) با پیغمبر(ص) 

 

مؤلّف گويد:اگر كسى بگويد:چگونه‏ است كه در روز ولادت پيامبر صلى اللّه عليه و آله يا مبعث آن حضرت،زيارت امير مؤمنان عليه السّلام وارد شده و براى رسول خدا صلى اللّه عليه و آله در اين‏ دو روز زيارت نيست،با آنكه سزاوار بود،زيارت مخصوصى در اين اوقات براى پيامبر صلى اللّه عليه و آله وارد شده باشد؟جواب‏ گوييم كه اين به خاطر شدّت اتصال اين دو بزرگوار و كمال اتّحاد اين دو نور پاك با هم است،كه هركه امير مؤمنان عليه السّلام را زيارت كند،رسول خدا صلى اللّه عليه و آله را زيارت كرده و شاهد بر اين حقيقت از قرآن آيه«انفسنا»است،«و آن حضرت در آيه مباهله‏ جان مصطفى است و غير او جان وى نيست»و نيز شاهد آن از معارف اسلامى بسيارى از روايات است.از جمله‏ شيخ محمّد بن مشهدى از امام صادق عليه السّلام روايت كرده:مردى اعرابى خدمت رسول خدا صلى اللّه عليه و آله مشرّف شد،عرضه داشت:يا رسول اللّه،منزل من از منزل تو دور است،من مشتاق زيارت و ديدن تو مى‏شوم،چون به ديدنت مى‏آيم ملاقاتت برايم حاصل نمى‏شود،على بن ابيطالب عليه السّلام را زيارت مى‏كنم،آن جناب مرا به حديث و مواعظ خود مؤنوس مى‏كند،پس‏ از آن به خاطر نديدند تو با حالت اندوه و حسرت برمى‏گردم،فرمود:هركه على را زيارت كند مرا زيارت كرده،و هركه‏ او را دوست بدارد،مرا دوست داشته و كسى‏كه او را دشمن بدارد،مرا دشمن داشته،اين مطالب را از جانب من‏ به قوم خود ابلاغ كن و هركه به زيارت او برود،به تحقيق نزد من آمده و من و جبرئيل و صالح مؤمنان،او را در روز قيامت‏ جزا خواهيم داد.در حديث معتبرى از امام صادق عليه السّلام روايت شده:چون جانب نجف را زيارت كنى،زيارت كن استخوانهاى‏ آدم و بدن نوح و جسم على بن ابيطالب را كه به اين زيارت،زيارت كرده‏اى پدران گذشته و محمّد خاتم پيامبران و على بهترين اوصيا را و در زيارت ششم گذشت كه فرمودند:رو به قبر امير مؤمنان عليه السّلام بايست و بگو:«السّلام عليك يا رسول الله،السلام عليك يا صفوة الله»الى غير ذلك،به راستى كه زيبا سروده شيخ جابر در نوعى تضمين خود به قصيده‏ ازرّيه در حال اشاره به گنبد علوى:

 

فَاعْتَمِدْ لِلنَّبِيِّ أَعْظَمَ رَمْسٍ        فِيهِ لِلطُّهْرِ أَحْمَدٍ أَيَّ نَفْسٍ

تكيه كن به بزرگترين قبر براى پيامبر       كه در آن احمد پاك را چه جانى مدفون است

أَوْ تَرَى الْعَرْشَ فِيهِ أَنْوَرَ شَمْسٍ        فَتَوَاضَعْ فَثَمَّ دَارَةُ قُدْسٍ

يا عرش خدا را يعنى كه در آن نورانى‏ترين خورشيد است       پس تواضع كن كه آنجا خانه پاكى است

تَتَمَنَّى الْأَفْلاكُ        لَثْمَ ثَرَاهَا

افلاك بوسيدن خاكش        را آرزو كنند

 

و حكيم سنايى گفته:

 

مرتضايى كه كرد يزدانش       همره جان مصطفى جانش

هردو يك قبله و خردشان دو        هردو يك روح كالبدشان دو

دو رونده چو اختر گردون           دو برادر چو موسى و هارون

هردو يك درّ يك صدف بودند       هردو پيرايه شرف بودند

تا نه بگشاد علم حيدر در        ندهند سنّت پيمبر بر