[ 22]

ومن كتاب له عليه السلام

إلى عبدالله بن العباس وكان ابن عباس يقول: ما انتفعت بكلام بعد كلام رسول الله كانتفاعي بهذا الكلام:

أَمَّا بَعْدُ، فَإِنَّ الْمَرْءَ قَدْ يَسُرُّهُ دَرَكُ مَا لَمْ يَكُنْ لِيَفُوتَهُ وَيَسُوؤُهُ فَوْتُ مَا لَمْ يَكُنْ لِيُدْرِكَهُ فَلْيَكُنْ سُرُورُكَ بِمَا نِلْتَ مِنْ آخِرَتِكَ، وَلْيَكُنْ أسَفُكَ عَلَى مَا فَاتَكَ مِنْهَا، وَمَا نِلْتَ مِنْ دُنْيَاكَ فَلاَ تُكْثِرْ بِهِ فَرَحاً، وَمَا فَاتَكَ مِنْهَا فَلاَ تَأْسَ عَلَيْهِ جَزَعاً، وَلْيَكُنْ هَمُّكَ فِيَما بَعْدَ الْمَوْتِ.

22

از نامه‏هاى امام عليه السلام:

به‏«عبد اله ابن عباس‏».

«عبد اله ابن عباس‏»همواره مى‏گفت:«پس از سخنان پيامبر اسلام(ص)هيچ سخنى را به اندازه اين سخن سودمند نيافتم‏»! [1]

اما بعد!انسان گاهى مسرور مى‏شود به خاطر رسيدن به چيزى كه‏هرگز از دستش نمى‏رفت. و گاهى ناراحت مى‏شود،بخاطر از دست دادن‏چيزى كه هرگز به آن نمى‏رسيد!خوشحالى تو بايد از چيزى باشد كه درطريق آخرت نائل شده‏اى،و تاسف تو بايد از امورى باشد كه مربوط به آخرت است‏و از دست داده‏اى.به آنچه از دنيا مى‏رسى آنقدر خوشحال مباش!و آنچه‏را كه از دنيا از دست مى‏دهى بر آن تاسف مخور و جزع مكن!همتت در آن‏باشد كه پس از مرگ به آن خواهى رسيد!

توضيحها

[1]اين نامه از امام(ع)بطور متواتر نقل شده كه ما اشاره بعده‏اى از نويسندگان آن‏كه پيش از مرحوم‏«رضى‏»مى‏زيسته‏اند و آنرا نقل كرده‏اند مى‏نمائيم:

«نصر ابن مزاحم‏»در كتاب‏«صفين‏»ص‏107،«و محمد ابن يعقوب‏كلينى‏»در كتاب روضه كافى ص 240،ابو على قالى در كتاب‏«امالى‏»جلد 2صفحه‏96،«ابن واضح‏»در كتاب‏«التاريخ جلد 2 صفحه 148،«ابن عبدربه‏»در كتاب‏«عقد الفريد»جلد 2 ص 142،ابو طالب مكى در«كتاب قوت القلوب‏»جلد 1 ص 158.و بلاذرى در«كتاب انساب الاشراف‏»ص‏117 چاپ اعلمى‏آنرا نقل كرده‏اند و عده زيادى هم بعد از مرحوم رضى آن را نقل كرده‏اند.

(مصادر نهج البلاغه جلد3 ص 245)